Kennis is onmacht

‘Kennis is macht’ is voor eenieder een onomstreden uitgangspunt. Vorige week was ik op een bijeenkomst waar aangegeven werd dat het ook wel eens andersom is: ‘kennis is onmacht’. De energiesector in onze regio (Liander, Tennet e.a.) houdt zich bezig met de vraag hoe onze toekomstige energievoorziening vorm te geven. Zij hebben daarvoor een project ingericht: Watt connects’. De provincie en de stadsregio ondersteunen dat project, met een eenmalige financiële bijdrage en beleidsmatig.

De energiesector staat voor grote uitdagingen. In de traditionele vorm was het heel overzichtelijk: grote centrales transporteerden de energie naar bedrijven en huishoudens. Maar dat verandert. Zon- en windenergie, aardwarmte, biogas, enz., op allerlei manieren wordt nu door heel veel partijen energie geproduceerd en dat moet allemaal vice versa getransporteerd worden. Dat vereist heel nieuwe systemen. De energiebedrijven staan nu voor de grote uitdaging om er enerzijds voor te zorgen dat u vandaag en morgen stroom heeft. Maar anderzijds moet er een nieuw distributienetwerk gemaakt worden om de veelheid aan producenten, afnemers en technieken aan elkaar te koppelen. ‘Kennis is onmacht’ gaat over het feit dat men niet op zoek is naar alle mogelijkheden om dat te realiseren. Neen, men is op zoek naar het ondenkbare, het nu nog onmogelijke. Uitgaan van de mogelijkheden is niet genoeg, in die zin is kennis hinderlijk, kennis is onmacht.

Het was een van de meest inspirerende bijeenkomsten die ik ooit heb meegemaakt. Wat hebben wetenschappers ons veel te bieden. De reden dat ik daar was is dat het bedrijfsleven, het onderwijs en overheden elkaar steeds meer opzoeken om gezamenlijk aan deze ontwikkelingen te werken. (de Hogeschool Arnhem Nijmegen en de universiteit van Delft waren er ook) Het bedrijfsleven heeft ons natuurlijk niet vanwege de inhoud nodig maar wel omdat overheden het qua wet-en regelgeving moeten faciliteren, op lokaal, regionaal, landelijk en europees niveau. Voor mijn gevoel kunnen overheden, ook de gemeente, veel meer voor hun inwoners betekenen in de vernieuwing van de samenleving dan in de instandhouding van verouderde voorzieningen die geen toekomst meer hebben. Een moderne, vooruitstrevende samenleving met een sterk oog voor sociale rechtvaardigheid, daar ga ik voor.